Ένα σωστά εμβολιασμένο ζώο έχει ελάχιστες πιθανότητες να μολυνθεί από ιούς και βακτήρια με τα οποία έρχεται σε επαφή όταν βγαίνει από το σπίτι ή που εμείς μηχανικά μπορούμε να μεταφέρουμε από έξω με τα ρούχα ή τα παπούτσια μας. Πιο συγκεκριμένα, οι σκύλοι εμβολιάζονται κατά της λύσσας, της λεπτοσπείρωσης, της λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας, της λοιμώδους ηπατίτιδας, της νόσου του Carré (“μόρβα”) και της παρβοεντερίτιδας (“τύφος”). Οι γάτες εμβολιάζονται κατά του συνδρόμου του ανώτερου αναπνευστικού (ρινοτραχεΐτιδα, καλυκοϊός, χλαμύδια), της πανλευκοπενίας (παρβοιός), της λύσσας, της λοιμώδους περιτονίτιδας και της λοιμώδους λευχαιμίας.
Πριν την έναρξη των εμβολιασμών καλό είναι ο ιδιοκτήτης να έχει το ζώο στην κατοχή του για μία εβδομάδα τουλάχιστον. Αυτό γίνεται προκειμένου να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να υποβόσκει κάποιο νόσημα από το οποίο πρόσφατα μολύνθηκε και πρόκειται να εκδηλώσει τις επόμενες ημέρες. Σε αυτή τη περίπτωση όχι μόνο το εμβόλιο δεν θα δράσει σωστά αλλά και το ζώο θα επιβαρυνθεί κι ενδεχομένως να εκδηλώσει το νόσημα ακόμη νωρίτερα και σε σοβαρότερη μορφή. Φυσικά, εμβόλια δε γίνονται ποτέ σε ζώα που ήδη εκδηλώνουν συμπτώματα (βήχα, έμετο, διάρροια, πυρετό κλπ), άσχετα αν αυτά προέρχονται από λοιμώδες νόσημα ή είναι άλλης αιτιολογίας.
Όπως τα μωρά, έτσι και τα κουτάβια και τα γατάκια πρέπει να κάνουν επαναληπτικούς εμβολιασμούς, οι οποίοι διαφέρουν σε αριθμό ανάλογα με το νόσημα για το οποίο εμβολιάζουμε και την ηλικία του ζώου. Έτσι, για κάποια νοσήματα χρειάζονται δύο εμβολιασμοί, για κάποια τρεις και για κάποια δε χρειάζεται επανάληψη, μέχρι το πρώτο ετήσιο εμβόλιο. Ειδικά για τα κουτάβια, αν είναι μικρότερα των τεσσάρων μηνών χρειάζονται τρεις εμβολιασμούς για τα νοσήματα της παρβοεντερίτιδας, της νόσου του Carre και της λοιμώδους ηπατίτιδας , δύο εμβολιασμούς για τα νοσήματα της λεπτοσπείρωσης και της λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας και έναν εμβολιασμό για τον ιό της λύσσας(περίπου στην ηλικία των τεσσάρων μήνων), ενώ χρειάζονται μόνο δύο για τα ίδια νοσήματα αν είναι από 4 μηνών μέχρι 1 έτους. Τα κουταβάκια μπορούν να εμβολιαστούν από την ηλικία των 45 ημερών ενώ τα γατάκια από τους 2 μήνες και μετά. Τα γατάκια εμβολιάζονται 3 φορές κατά του συνδρόμου του ανώτερου αναπνευστικού και της πανλευκοπενίας και 1 φορά για τον ιό της λύσσας(στην ηλικία των τεσσάρων μηνών).
Μία σχετικά νέα προσθήκη στα εμβόλια του σκύλου είναι αυτό για το νόσημα της λεισμανίωσης (Καλααζαρ). Πρόκειται για ένα εμβόλιο το οποίο αυξάνει την άμυνα του ανοσοποιητικού του ζώου σε περίπτωση που τσιμπηθεί από μολυσμένη σκνίπα. Είναι σημαντικό να επισημαίνεται ότι δεν προσφέρει 100% προστασία έναντι του νοσήματος απλά ενισχύει τον οργανισμό του σκύλου. Σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά την προστασία που προσφέρει μία καλή αμπούλα ή ένα καλό κολάρο( SERESTO). Εμείς στο Cura Animalis προτείνουμε το συγκεκριμένο εμβόλιο να γίνεται μόνο σε μεσσαίου/μεγάλου μεγέθους σκύλους καθώς πρόκειται για ένα εμβόλιο αρκετά ¨βαρύ¨ που ενδέχεται να έχει παρενέργειες.
Τέλος αξίζει να αναφερθεί ότι κυκλοφορεί πλέον και εμβόλιο κατά των μυκήτων, το οποίο έχει προληπτικό χαρακτήρα αλλά και θεραπευτικό. Σε περίπτωση που ο σκύλος μας εμφανίσει συστηματική μυκητίαση, το εμβόλιο πρόκειται για μία πολύ καλή επιλογή θεραπείας με πολύ καλά αποτελέσματα. Η χρήση του γίνεται πάντα μετά από αναζήτηση και ταυτοποίηση των μυκήτων του δέρματος και πάντα σύμφωνα με τον κτηνίατρο.
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στον άνθρωπο, τα ενήλικα ζώα εμβολιάζονται ετησίως και εφ όρου ζωής. Ειδικά για το σκύλο, το εμβόλιο κατά της λεπτοσπείρωσης μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε έξι μήνες, ειδικά αν οι συνθήκες ζωής τη ζώου (επαρχιακό μέρος, αυλή, βιομηχανικές περιοχές κλπ ) το κάνουν ευάλωτο σε μόλυνση από το αντίστοιχο μικρόβιο.
Μη ξεχνάτε ότι η λεπτοσπείρωση είναι ένα από τα ελάχιστα νοσήματα που μπορούν να μεταδοθούν στον άνθρωπο, αν αυτός έρθει σε επαφή με ζώο που νοσεί.
Υπάρχει η άποψη ότι τα μεγάλης ηλικίας ζώα δεν έχουν ανάγκη να εμβολιάζονται από ένα σημείο και μετά. Στο κτηνιατρικό κέντρο CuraAnimalis πιστεύουμε ότι είναι καλό να συνεχίζονται οι εμβολιασμοί εφ όρου ζωής διότι:
Αποδεδειγμένα η ανοσία μετά τον εμβολιασμό με τα κλασσικά εμβόλια για τα περισσότερα νοσήματα διαρκεί για ένα χρόνο.Ακόμη και τα υπερήλικα ζώα, όταν είναι ανεμβολίαστα μπορούν να μολυνθούν από τα περισσότερα νοσήματα για τα οποία κυκλοφορούν εμβόλια.
Αν σταματήσουν τα υπερήλικα ζώα να εμβολιάζονται, μειώνεται η δυνατότητα συστηματικής παρακολούθησης του ζώου από τον κτηνίατρο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα προβλήματα, τα οποία θα μπορούσαν να ανακαλυφθούν στην αρχή (ήπια αναιμία, ελαφριά απώλεια βάρους) από τον κτηνίατρο, να περνούν απαρατήρητα από τον ιδιοκτήτη και το ζώο να προσκομίζεται στον κτηνίατρο όταν πλέον το πρόβλημα έχει προχωρήσει πολύ και τα συμπτώματα είναι αρκετά έντονα ώστε να τα παρατηρήσει κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερες γνώσεις. Δυστυχώς όμως τότε πολλές φορές ο κτηνίατρος έχει περιορισμένες δυνατότητες να βοηθήσει το ζώο, καθώς το νόσημα συχνά έχει προχωρήσει πολύ (πχ νεφρική-ηπατική ανεπάρκεια, σακχαρώδης διαβήτης κά).